Chorwacja cz.II

Niedziela, 12 sierpnia 2012 · dodano: 23.08.2012 | Komentarze 6

Masyw Biokovo leży wzdłuż wybrzeża Riwiery Makarskiej, a jego najwyższy szczyt (1762 m n.p.m.) nosi nazwę Sv. Jure. To cel tej wycieczki. Pierwszy raz zmierzę się z tak długim podjazdem 29 km.
Rok temu podczas pobytu w Chorwacji mieliśmy wielką ochotę zdobyć górę Sv. Jure, ale ja nie czułam się na siłach (wtedy przejściowe problemy ze zdrowiem). Obiecaliśmy sobie, że następnym razem, jak będziemy w pobliżu, spróbujemy się wspiąć. Nadszedł wreszcie ten dzień, pełen niezapomnianych wrażeń. Pobudka o godz. 4.30, szybkie śniadanie, pakowanie rowerów na auto i w drogę z Podstrany do Makarskiej. Zostawiliśmy samochód pod supermarketem i dalej mkniemy na rowerach. Na rozgrzewkę pierwsze 6 km podjazdu dzielące nas od granicy Parku Biokovo pokonujemy dość szybko.
Park utworzono w 1981 roku zajmuje 19 550 ha.

Park Przyrody Biokovo © Ilona

Zakupiliśmy bilety wstępu, chwila odpoczynku, zjadłam drugie niewielkie śniadanie i start.

Do kasy po bilety wstępu. Rowerzyści ulgowo, płacimy po 20 kn ;) © Ilona

Jeszcze jedna fotka, o nie jesteśmy sami, po chwili dogania nas Polak.

w tym samym kierunku co my © Ilona

Znajdujemy się na 365 m n.p.m., mamy jeszcze 23 km do pokonania, by wznieść się na szczyt. Spokojnie równym tempem suniemy w górę. Asfaltowa nawierzchnia oznaczona co kilometr, czasem motywuje do jazdy, a czasem deprymuje. Od bramy parku przez 5 km droga wiedzie lasem, w przyjemnym cieniu, temp. ok. 25o C, potem już tylko w słońcu, ale upalnie nie było.

kilka serpentyn w lesie © Ilona

konie © Ilona

Humory dopisują, siły nie opuszczają, widoki zapierają dech w piersi i przyprawiają o zawrót głowy.

Wyłaniają się przepiękne widoki. Makarska © Ilona

A tu Podgora © Ilona

Przy restauracji Vrata Biokova © Ilona

Coraz większy ruch na drodze. Zmotoryzowani turyści pozdrawiają nas, ostrożnie mijając.
Doganiają nas na rowerach, najpierw dwóch Słowaków, po chwili jeszcze dwóch Serbów, są trochę szybsi.

trochę dziwnie nam się przyglądają © Ilona

Tamci pojechali, to może i nas przepuszczą

udaje, że skubie zielsko ale też nas obserwuje © Ilona

Na 13 km nawet lekko w dól, chwilę po płaskim, wybija nas to trochę z rytmu. Zanim wybraliśmy się tutaj, czytaliśmy relacje innych rowerzystów, chcieliśmy się dobrze przygotować. Zabraliśmy 6 l wody, wypiliśmy po 1,5 l, Robert miał co wieźć .

Jest Robert, jak zawsze pochłonięty robieniem zdjęć został gdzieś z tyłu © Ilona

widać już szczyt Sv. Jure © Ilona

już jesteśmy wysoko © Ilona

Jeszcze kilka serpentyn i będziemy na miejscu. Moim zdaniem najtrudniejszy kawałek podjazdu. Dopingują nas wracający Serbowie. Jakieś 100m przed metą polski kierowca zjeżdżający z góry, po przepuszczeniu auta opuszcza zatoczkę i zajeżdża mi skutecznie drogę, zmusza do zejścia z roweru. W tym dość stromym miejscu mam problem z ruszeniem, po kilku próbach udaje mi się jednak wsiąść na rower i dojechać do celu. Było nerwowo, Robert pozdrowił gościa odpowiednio, ten chyba trochę się zdziwił,że trafił na Polaka. Panie siedzące na tylnej kanapie auta miały niezły ubaw.

udało się, góra zdobyta © Ilona

Teraz czas na fotki, radość i satysfakcja z wjazdu ogromna. Widoki rekompensują włożony wysiłek.

Wyspa Brač wydaje się taka malutka © Ilona

Robert w swoim żywiole © Ilona

po drugiej stronie góry © Ilona

Pieszo wokoło szczytu (na który nie ma dostępu, mieści się tam nadajnik telewizyjny),

niedostępny dla turystów sam szczyt © Ilona

idziemy do kaplicy © Ilona

do kaplicy Sv. Jure.

Crkva Sv. Jure © Ilona

Zjazdu bałam się najbardziej, kurczowo trzymając hamulce szczęśliwie dotarłam na dół. Niesamowita przygoda, polecam tym co nie byli, naprawdę warto.